78. rocznica Powstania Warszawskiego
1 sierpnia 1944 r. o godzinie 17 rozpoczęło się Powstanie Warszawskie. Miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed wkroczeniem Armii Czerwonej.
Dziś, dokładnie o tej samej porze, minutą ciszy uczciliśmy godzinę „W”. W Bazylice Mariackiej pod przewodnictwem Arcybiskupa Księdza Marka Jędraszewskiego odbyła się uroczysta Msza św. w intencji Ojczyzny i żołnierzy poległych za wolność. Zwieńczeniem obchodów było złożenie kwiatów przed Grobem Nieznanego Żołnierza.
Powstanie upadło dopiero po 63 dniach walki. Zginęło od 16 tys. do 18 tys. żołnierzy AK i od 150 tys. do 180 tys. cywilów. Po kapitulacji Warszawa została doszczętnie zniszczona przez Niemców.
„Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby pamiętać o tym dniu i o tej godzinie – i nigdy o nich nie zapomnieć. A przecież miały być one niejako wymazane z naszej społecznej i narodowej pamięci, a dowódcy Powstania mieli podzielić los wszystkich „żołnierzy wyklętych” (…).
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby wsłuchani w głos alarmowych syren, aby przypomnieć sobie i uświadomić „ogrom nadziei, ale także cierpień, śmierci i strat: duchowych, kulturowych, historycznych i czysto materialnych związanych z Powstaniem Warszawskim(…).
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby zdać sobie sprawę z tego, że w dziejach ludzkości co jakiś czas dochodzą do głosu ludzie, którzy, nie liczą się z żadną moralnością i z żadnymi zasadami obowiązującymi w cywilizowanym świecie (…).
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby uświadomić sobie gorycz chwili, w której dowódcy Powstania byli zmuszeni podpisać w Ożarowie akt kapitulacji” (…)
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby zrozumieć, że bycie Polakiem naprawdę kosztuje – i musi kosztować; że jedynie poprzez swoje osobiste poświęcenie możemy zasłużyć sobie na to, aby Polskę móc nazwać swoją Ojczyzną”(…).
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby ciągle na nowo odkrywać tę prawdę, że polskiej tożsamości nie da się zrozumieć bez Chrystusa i bez chrześcijaństwa(…).
Dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność, aby w sposób szczególny pamiętać także o walczącej Ukrainie – już raz zdradzonej przez aliantów w 2014 roku, a teraz zdradzanej przez tych, którzy w głębi swych cynicznych, pozbawionych sumienia umysłów pragną tylko jednego: aby Ukraińcy przestali się bronić, aby zrezygnowali z własnej narodowej niepodległości, aby stali się ludem niewolników i aby jak najszybciej można było na nowo podjąć intratne interesy z imperialną Rosją”(…).
Od jakiegoś czasu, choć niezbyt odległego, każdego dnia 1 sierpnia o godz. 17.00 stajemy wszyscy na baczność. Stajemy. Będziemy stać. „Póki Polska nie zginęła…” – abp Marek Jędraszewski, dn. 1 sierpnia 2022 r.