Uchwała Sejmu RP

z dnia 25 maja 2017 r. 

11 listopada 1918 r. spełnił się sen pokoleń Polaków - Państwo Polskie narodziło się na nowo. Po rozbiorach i 123 latach niewoli, rusyfikacji i germanizacji, po wielkich powstaniach, wolna Polska powróciła na mapę świata - czytamy w uchwale Sejmu. W dokumencie podkreślono, że to dzięki tym, którzy pozostali nieugięci, nasz Naród wyszedł zwycięsko z dziejowej próby.

Odzyskanie niepodległości dokonało się poprzez walkę pełną poświęcenia i bohaterstwa nie tylko na polach bitew, ale i w codziennych zmaganiach o zachowanie duchowej i materialnej substancji narodowej oraz w codziennym trwaniu polskich rodzin - głosi uchwała. Jak zaznaczyli posłowie, było to możliwe również dlatego, że ludzie reprezentujący różne obozy - lewicy niepodległościowej, narodowy i ludowy - potrafili się porozumieć w sprawach najważniejszych.

Droga do niepodległości

Odzyskiwanie przez Polaków wolności w 1918 r. przebiegało etapami, dlatego wybór daty 11 listopada jest symbolicznym upamiętnieniem całego szeregu zdarzeń. Do 1936 r. 11 listopada był głównie świętem wojska. Dopiero ustawą z dnia 23 kwietnia 1937 r. dzień ten ustanowiono Świętem Niepodległości. Do czasu wybuchu II wojny światowej święto obchodzono tylko dwa razy, w roku jego ustanowienia i w 1938 r.

Zakazane w latach 1939–1945, podczas okupacji hitlerowskiej, nie powróciło do kalendarza świąt po wojnie. Władze komunistyczne świętem państwowym uczyniły dzień 22 lipca, na pamiątkę ogłoszenia Manifestu PKWN, nazywając ten dzień Świętem Odrodzenia Polski. Przedwojenne Święto Niepodległości zostało przywrócone przez Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji ustawą z dnia 15 lutego 1989 r.

Ojcowie niepodległej Polski

Niepodległość Polski nie była zasługą jednego człowieka ani jednej opcji politycznej. Zawdzięczamy ją naszym rodakom, wszystkim tym, którzy przelewali krew w powstaniach, bitwach I wojny światowej i późniejszych walkach o ostateczne ukształtowanie granic, tym, którzy swoją codzienną pracą u podstaw stworzyli podwaliny gospodarki odrodzonego państwa, ludziom nauki, kultury i sztuki, którzy przez ponad 120 lat nie pozwolili polskości przeminąć, oraz ludziom Kościoła, którzy posługą duszpasterską, pracą społeczną i organiczną także przygotowywali drogę do wolności.

Właściwych jej twórców wskazano w preambule konstytucji marcowej z 1921 r., gdy pisano o wdzięczności za „męstwo i wytrwałość ofiarnej walki pokoleń, które najlepsze wysiłki swoje w sprawie niepodległości bez przerwy poświęcały”.